Przez moment się zastanawiałem.
- Więc nie jesteś wysłanniczką mojego ojca ani dziada?
Pokręciła przecząco głową, a ja odetchnąłem z ulgą.
- Czemu to się stało kiedy wspomniałem o Kluczu? - zaintrygowało mnie to.
Skrzydła Kii zatrzepotały jak oszalałe. A ja patrzyłem na nią jak na wariatkę.
- Nie bój się, zawsze tak reagują - powiedziała patrząc na nie.
- Reagują na co? - już się opanowałem, a Kai nadal był przerażony.
- Na...na... - nie mogła jakoś odpowiedizeć na moje pytanie.
- No na?
- Na-a swoją-ą nazwę - odpowiedziała jąkając się trochę. Słabo mi się zrobiło, dowiadując się prawdy.
- Je-jesteś Kluczem? - wyjąkałem słabo.
Jej skrzydła zatrzepotały energicznie, a ona skinęła głową.
- No nieeee... - pokręciłem głową wstając.
Zapadła chwila ciszy. Kai chyba oszalał bo już zemdlał. Zacząłem chodzić nerwowo w koło.
- Coś nie tak?
- Nie, wszystko świetnie. Zajefajnie po prostu! Mam nadzieję, że nie jesteś po stronie mojego ojca...
<Kii? Kai?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz