Od Dragona "To już koniec"

Dzisiaj nadszedł ten dzień. Od kilku ostatnich tygodni to planowałem i wreszcie dałem radę to zrobić. Odchodzę z watahy. Spędziłem tu najlepsze lata swojego życia. Zacząłem wszystko od początku, ale teraz to kończę. Sam nie wiem dokładnie dlaczego. Tak podpowiada mi serce. I tak zrobię. Od rana zaglądam do jaskiń przyjaciół. Żegnam się z nimi i zostawiam po sobie pamiątki tym najbliższym. Niektórzy płaczą. Niektórzy nie robią nic, tylko stoją i patrzą. Niektórzy pewnie w głębi duszy się cieszą. A niektórzy nawet próbują mnie zatrzymać. Ja jednak odchodzę i zdania już nie zmienię. Bardzo ich wszystkich kocham i z żalem opuszczam. Tak musi być. Tak chciał los.

Wieczorem, gdy już z wszystkimi się zobaczyłem postanawiam jeszcze raz przebiec się po terenach i zawyć, tak jak robiłem to zawsze z przyjaciółmi. Po okrążeniu watahy wybiegłem poza jej tereny i zacząłem iść. Szedłem i szedłem tak dalej przez długi czas...

<Na koniec, chciałam Wam powiedzieć, że spędziłam bardzo miło czas. Poznałam wspaniałych ludzi i  z trudem Was opuszczam. Niestety brakuje mi czasu na pisanie opowiadań i nie mogę dłużej zostać. Serdecznie Was pozdrawiam, i może czasem zajrzę, żeby pogadać. Do zobaczenia (lub nie). Pa.>