Cholera! Że też tak łatwo dałem się przechytrzyć! Ale ona już uciekła. Nie mogłem się ruszyć. Denerwowałem się z tego powodu coraz bardziej. Wtedy poczułem, że lód dookoła mnie zaczyna się powoli topić. To mój żywioł mnie uratował... Dzięki możliwości władania nad ogniem potrafię nagrzać swoje ciało do dowolnej temperatury. Gdy już byłem wolny, zastanawiałem się, czy jest sens gonić ją, czy uczepić się do innej... Lepiej do innej.
Wyszedłem więc z jej jaskini zatrzymałem się we wejściu rozkoszując się delikatnym światłem, które ofiarowywał mi w tej chwili blady księżyc. Uwielbiam tą mroczną noc. Ruszyłem powoli przed siebie, w poszukiwaniu za jakąś ładną śpiącą lub nie waderą. Zajrzałem do pierwszej jaskini - Splintel. W drugiej był ten nowy nazywany Percy'm, a w trzeciej ujrzałem czarny zarys postaci leżącej w przeciwną stornę ode mnie. Klatka piersiowa unosiła się i opadała pogrążona w spokojnym śnie. Bezszelestnie podszedłem, by przyjrzeć się kto to. Nachyliłem się cicho i patrzyłem. Po chwili obserwacji, z radością stwierdziłem, że to jest wadera.
- Powiedz Kotku, kto jest w środku? - szepnąłem jej do ucha. Gwałtownie otworzyła oczy wyrwana ze swojego słodkiego snu.
<Sora?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz