Od Leah "Świszczą lasy zielone..." cz. 2 (Cd. Yuki)

Opowiadanie wchodzi w skład sztafety.

Sierpień 2020 r.

- Nie sądzę, żeby to było konieczne. Navri musi nauczyć się rozróżniać odpowiednie rośliny. Jest to część jej szkolenia.

Z zaciekawieniem słuchałam Kai'ego. Siedziałam z Lind i Manahane nad Wodopojem. Wczoraj nastąpiła gwałtowna burza, a temperatura spadła o kilka stopni, więc postanowiłam przyjść porozmawiać z przyjaciółkami. Dalej było bardzo ciepło, ale nie chciałam ich zamartwiać moimi problemami. Nie wspomniałam o gorączce.

- Nie uczono w moich stronach wiele o ziołach, a sam pan przed chwilą przyznał, że zapasów jest mało. Może dołączyłybyśmy się do pomocy w dalszym gromadzeniu?

Basior przyjrzał mi się uważnie. Chyba próbował przypomnieć sobie, kim jestem.

- Wszelka pomoc jest wskazana. - uśmiechnął się. - Lecz nie gwarantuje, że zdobycie wszystkich ziół będzie łatwe lub nawet możliwe. - Przez chwilę się nad czymś zastanawiał. - Żeby nie było, że wracacie z pustymi łapami, możemy się na końcu równo podzielić.

Brzmiało to bardzo zachęcająco. Propozycja nauki o magicznych roślinach bardzo przypadła mi do gustu, zwłaszcza odkąd tu jestem, bardzo mnie to interesowało.

- Co wy na to, kompania? - spytała ochoczo Lind.

- Czemu nie?

- Wyśmienicie. - powiedział Kai. - Możemy się spotkać jutro rano, przy Kamieniu pod Górą.

Gorączkowo próbowałam przypomnieć sobie, o jakie miejsce chodzi, niestety nic nie przychodziło mi do głowy. Starszy basior widząc nasze zakłopotanie, natychmiast wytłumaczył, o co chodzi.

- To głaz, tuż przy ścieżce prowadzącej w kierunku szczytu. Bliżej jednak znajduje się ścieżynki ku jaskiniom mieszkalnym.

Zrozumiałam. Ostatnio dość rzadko tamtędy przechodziłam, ale kojarzyłam gdzie to jest.

- To właśnie tam Alfa przemawiała, gdy miało się odbyć nieplanowane wcześniej zebranie. Gdy sytuacja była wyjątkowo ciężka.

Lind zerkała raz w stronę Hane, raz w moją. Navri odwróciła się do Kai'ego.

- Ja też mogę dołączyć? - spytała. - I znalazłam ten szczypiorek. - dodała po chwili.

Kai zamyślił się.

- O ile tata ci pozwoli i dasz się zwolnić z jutrzejszych zajęć.

- Mogłabym zapytać o zgodę twojego tatę. - zaproponowałam. - Dzisiaj spotkam go podczas polowania.

- No dobrze. - Wzruszyła ramionami.

- W takim razie ustalone. - powiedziała Hane.

- A więc do jutra! - pożegnał się Kai.

- Do widzenia! - odparłyśmy chórem, tym samym doprowadzając się do śmiechu.

***

Luźne polowanie na ryby było doskonałą okazją do przedstawienia całej sytuacji Dante. Basior był zadowolony z zaangażowania swojej córki w naukę.
- Oczywiście, że może iść! A sprawą zajęć zajmę się zaraz po polowaniu.
- Świetnie. Navri na pewno się ucieszy.
- Jeszcze raz - kto również idzie?
- Kai, Manahane, Lind i ja.
- Życzę powodzenia! Proszę, przekaż Navri, że zajmę się jej nieobecnościami na lekcjach.
- Nie ma problemu. - Powiedziałam, uśmiechając się.
Uderzyłam łapą w taflę wody, tym samym pozbawiając życia błękitnej ryby o bladoczerwonych płetwach. Kątem oka zauważyłam, że stojąca nieopodal Yuko, przypatruje się mi uważnie. Spojrzałam w jej kierunku. Odwróciła głowę, zerkając na mnie wrogo.
Czasami zastanawiam się o czym myśli ta wadera. Z zewnątrz jest taka wroga... Ale czy wewnątrz jest tak samo?

***

Żar buchał z nieba i ziemi, na równi doprowadzając mnie do szewskiej pasji. Nie wiem czy to wytrzymam. Pomimo około dwunastogodzinnej wizyty w Śnieżnym Lesie, gorączka nie spadła zbytnio. Odczuwałam chwilowe nudności i bóle głowy.
Dotarłam na miejsce spotkania. Wszyscy już tam byli... Razem z Yuki.

<Yuki?>

Uwagi: Ledwo się załapałaś na te 50 linijek.