Szłam przez las. Chciałam pobyć chwilę sama i spotkać się ze znajomą, która była wyrocznią. Po chwili usłyszałam:
- Witaj, Norino.
- Witaj. - Odwróciłam się. - Zapewne wiesz o tym, że James ukradł mi tytuł kapitana.
- Owszem. - Spojrzała na mnie. - Lecz twoim przeznaczeniem nie było, spędzić całego życia jako kapitan.
- To co wtedy?
- Dowiesz się.
- Ariane, proszę.
- Już mówiłam, dowiesz się. A poza tym, ile razy ci mówiłam, że nie masz wymawiać mojego imienia?
- Przepraszam.
- Przyjmuję je. - Ariane zaczęła się wycofywać.
- Wyrocznio, zaczekaj!
- Tak, Nor? - Uśmiechnęłam się, słysząc zdrobnienie mojego imienia.
- Chciałam tylko wiedzieć, czemu się mną zaopiekowałaś, gdy byłam młoda.
- Otóż twoi rodzice byli moimi przyjaciółmi. - Po chwili zniknęła.
Zmieniłam się po chwili w człowieka i poszłam w miejsce, gdzie ostatnio zakotwiczony był mój, a właściwie, już statek James'a. Nagle musiałam skoczyć w krzaki, ponieważ mój największy wróg wyszedł zza rogu. Postanowiłam go śledzić. Dotarliśmy do miasta. James po jakimś czasie wszedł do jakiegoś sklepu z bronią. Już miałam za nim wejść, lecz zostałam złapana przed dwóch facetów.
- Ona będzie odpowiednia do tamtej roli.
- Zgadzam się z tobą.
Zostałam "zaciągnięta" do jakiegoś budynku. Po chwili zostałam zaprowadzona do jakiejś kobiety.
- Kim jesteś? - Spytała.
- Norina Rassele. - Powiedziałam,wymyślając nazwisko.
- Wiesz kim jestem?
- Nie.
- Otóż jestem jednym z najbardziej znanych reżyserów teatralnych. I chciałam ci zaproponować rolę w moim najnowszym przedstawieniu.
- Ja nie jestem aktorką.
- Ale się nią staniesz.
- No dobrze. Zgadzam się.
- To dobrze, tu jest scenariusz. - Podała mi coś, podobnego do książki. - Twoje kwestie są zaznaczone na czerwono.
- Dobrze. Mam jeszcze zostać?
- Nie, już nie. Jutro przyjdź rano na próbę.
- Dobrze.
<C.D.N>
Uwagi: Po znakach interpunkcyjnych używamy Spacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz