Siedziałam przy wodospadzie, lekka bryza owiewała mi kufę.
Słońce tworzyło różnokolorowe refleksy na wodzie i rozgrzewało
spragnioną ziemię. Był ranek, początek dnia, wiatr przyniósł świeżą woń
żywicy i kory.
Włożyłam łapy do wody i przeciągając się rozłożyłam sennie na głazie gęsto obrośniętym suchym, zielonym mchem.
Poranna mgła, która toczyła się z nad łąk przyniosła rosę, kamień na którym siedziałam okrył się wilgocią.
Trawy zrzucały z siebie noc powoli wstając z ziemi.
Wszystko żyło.
Patrzyłam w toń wody i na wpadający do niej chłodny wodospad, kotłował
się i walczył o przetrwanie wpadając gwałtownie do tak spokojnej rzeki.
Słyszałam jak las budził się do życia
Nagle nieznajomy zapach wyrwał mnie z zamyślenia.
Nieznana mi woń przybrała lekką sylwetkę i jasno brązową barwę.
Ciemna postać zbliżała się powoli i słyszałam tylko uderzanie jej
pazurów o ziemie. Zmrużyłam oczy i przyjrzałam się uważnie nadchodzącemu
wilkowi.
Z mgły wyłonił się basior o jasno brązowym furze i lekkim chodzie. Gdy
ujrzał mnie siedzącą przy wodospadzie wyraźnie było widać, że nie
spodziewał się tu żadnego wilka o tej porze.
-Witaj? - uśmiechnęłam się do nieznajomego. - Nie znamy się prawda ?
- zagadnęłam wilka I zmierzyłam go uważnym wzrokiem. Basior wyglądał na
dość sympatycznego i dowcipnego.
Wilk rozejrzał się dookoła a potem wbił we mnie niebieskie oczy osadzone na długim pysku i rzekł:
<Picallo? Zechcesz dokończyć?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz